Welterusten

Ik kan eindelijk gaan slapen, na een lange dag, waarin veel mis ging. Ik ben er echt aan toe, en ik voel heel goed hoe mijn lichaam en hoofd rust nodig hebben. Mijn spieren doen pijn, en mijn ogen branden. Als ik dan eenmaal in bed lig, lig ik met mijn ogen wijd open naar het plafond te staren, piekerend en hoe ik morgen de dag ga doorkomen...

Ik kan echt jaloers zijn op mensen die na een minuut in slaap vallen, en 's ochtend uitgerust hun bed weer uitstappen, om uit te kijken naar een nieuwe dag. Bij mij kan het lang duren voor ik in slaap val, maar ik merk dat ik door slecht inslapen bang ben geworden om te gaan slapen, en het daarom zo lang mogelijk uit stel.

Ik ben geen ochtendmens, (tenzij ik nog ergens een dutje kan doen op de dag), en voel ik me altijd verre van uitgerust als de wekker gaat. Slecht slapen of nachten wakker liggen kan allerlei oorzaken hebben, dit is voor iedereen anders. Niet altijd hoeft het een goede reden te hebben. Ik denk zelf dat het bij mij vaak te maken heeft met piekeren, of nadenken. Nachtenlang, mijn hoofd stopt nooit. Soms gaat het over één groot onderwerp, of over heel veel kleine dingen waar ik me dan druk over maak. Over dingen die ik echt nog moet doen, de volgende dag, of tijdens mijn eetstoornis ging het altijd over eten, eten en nog eens eten. Of hoe ik me zou moeten opstellen tegenover een bepaald persoon in een bepaalde situatie, overal kon ik me vooraf al druk over maken.

Iets wat me echt wakker kan houden is schuldgevoel en stress. Ik ben vaak gespannen, kan slecht omgaan met negatieve gevoelens en kritiek, en ervaar ik een constante spanning. Door mijn hoofd, brein, lichaam en ziel. Dat helpt niet erg om in slaap te vallen, en zo stel ik dus dat moment ook graag zo lang mogelijk uit. Ik ga erg laat slapen, en word vroeg weer wakker, en ben daardoor constant moe gedurende de dag. Iets wat ik zelf veroorzaak, zou je denken, en toch voelt het als iets waar ik nauwelijks grip op heb, ook omdat ik vaak "onderbewust" pieker. Ik ben dan helemaal niet gestrest voor mijn gevoel, maar blijkbaar is er toch iets wat me wakker houdt. Slapen gaat mij inmiddels wel beter af dan een paar jaar geleden, toen ik standaard elke nacht slaapmiddel gebruikte, en er overdag als een zombie bij kon lopen. Jarenlang was er geen rust in mij, alleen wanneer ik eenmaal in een diepe, comateuze slaap was gevallen...

- Liefs, Romy -