Ok nou, daar ging ik weer: een nieuwe uitdaging, een nieuwe opleiding: daar begon ik weer vol enthousiasme, en... weer liep ik vast, voor de zoveelste keer. Zit er toch niet meer achter bij deze vrouw? Is wat vooral ik, maar ook mijn omgeving (en behandelaren) zich begonnen af te vragen. Ik verdiepte me beetje bij beetje in Autisme. En ja hoor, na heel wat onderzoeken denk ik dat ik er uit ben. En die kwam hard binnen.
Tijd had ik nodig om te verwerken dat ik hoogstwaarschijnlijk autistisch ben en om te leren hiermee om te gaan. Wel verklaarde deze (zelf) diagnose waarom ik keer op keer vastliep in studie en/of werk: ik raakte er overprikkeld van en werd overvraagd vanuit dit autisme. Nadat ik me verdiepte in Autisme, had ik het vooral moeilijk met het besef dat een bepaalde mate van onrust vanuit het autisme altijd een onderdeel van mij zal blijven, al geloof ik wel dat je er meer een modus in kan vinden naarmate je jezelf steeds beter leert kennen en gaat accepteren. Dat gaf me een bepaalde rust.
Gelukkig brengt autisme, naast uitdagingen, ook een boel krachtige punten met zich mee. Hoe mooi is het dat ik creatief ben en vol ideeën zit. Geef mij een taak en ik zorg ervoor dat deze nauwkeurig en secuur uitgevoerd wordt. En wat dacht je van de bijbehorende hyperfocus? Soms lastig om mee om te gaan, maar ook zeker een kracht. Plannen? Geen probleem. Flexibiliteit in die planning kan dan wel weer een uitdaging zijn... Ook ben ik dankzij autisme heel leergierig en neem ik informatie als een spons in mij op. Zo heb je nog eens leuke feitjes te vertellen aan je omgeving of op een feestje. O nee, daar ben ik ook achter gekomen; die feestjes zijn niet echt mijn ding, haha. Focussen op die krachten is ook iets wat mij goed heeft geholpen in het acceptatieproces. Uiteindelijk vind ik het een cadeautje dat ik mijzelf nu écht mag gaan leren kennen en mijn leven eindelijk echt passend kan gaan inrichten.
Ik begrijp nu dat mijn angststoornis, stemmingsstoornis en vooral mijn eetstoornis voortkomen vanuit autisme, niet andersom. Dit geeft mij de kans passend op mijn klachten in te spelen, doordat ik steeds beter leer omgaan met mijn autisme, waardoor ik ook minder last heb van andere klachten. Ondanks dat ik altijd een perfectionist zal blijven en waakzaam moet zijn voor de innerlijke kritische stem, ben ik sinds de diagnose wel milder naar mijzelf geworden. Hoe erg is het dat ik nou eenmaal een duidelijke planning nodig heb om de dag door te komen en tijd nodig heb om te schakelen als iemand met een spontaan voorstel komt?
Liefs, Romy
Reactie schrijven