"Mijn eetstoornis en de feestdagen"

15 december 2016

Ik herinner het me als de dag van gisteren, mijn eetstoornis en de feestdagen. Het was altijd een rumoerige periode, die laatste maand van het jaar. En natuurlijk; deze staat vaak en voor velen gelijk aan veel eten! Zo ook in onze familie. Mijn moeder haalde ieder jaar onze gehele familie in huis, maakte het huis tiptop in orde, en bereidde een heel kerstmenu en liet daarnaast vaak catering komen met allerlei hapjes. Gewoon, omdat het kon. Voor mijn boulimia waren het geheel eigen feestdagen, alles kon en niemand zou op me letten! Geweldig. De winkels lagen vol met eten, snoepjes voor kerst en allemaal lekkere dingen. Ik ging dat lekker allemaal kopen en opeten, daar had ik zin in! Mijn lichaam dacht daar echter anders over, en vaak voelde ik me na kerst ook enorm uitgeput, van al het bunkeren en overgeven in die gezellige tijd van het jaar.

Eerder in mijn leven, vond ik eten nogal eng, en een beetje vies. Ik wilde het liefst dat wederom niemand op mij lette met kerst, maar ja, het was family-time! Dus dat kon niet voorkomen worden. Vaak vroegen mensen mij, die wisten van mijn eetstoornis, hoe het met me ging. Ik kan me niet één kerst herinneren dat ik écht genezen was, dus ik loog vrijwel altijd: "ja, hartstikke goed wel. Ik geniet van het leven, en met eten gaat het eigenlijk top!". Ondertussen loerde ik met een hoge spanningsboog en stress in mijn maag naar alle hapjes en drankjes die de revue passeerde. Wat moest ik daarmee? Ik wilde het allemaal opeten, maar mijn hoofd en lichaam blokkeerden totaal. Het voelde vaak alsof ik langs een enorm kerst-buffet stond, met alle familie en vrienden om me heen, die naar me keken, welke kant ik zou uitwijken. Zou ik alles in mijn mond stoppen en nooit meer stoppen met eten, niets overlaten voor de rest van de mensen? Of zou ik zoals gepland mijn eigen salade eten en uit alle macht proberen het gespreksonderwerp verre weg van eten te houden? Het laatste gebeurde meer dan eens, tot ergenis van mijn naasten. Later in mijn leven genoot ik van kerst, en zoals gezegd, mijn boulimia genoot van kerst. Lekker schransen tot diep in de nacht. Ik genoot. Tuurlijk, het was leuk dat er familie over de vloer kwam die ik lang niet had gezien, maar eten bleef de absolute nummer één.

Tja, ik heb ervan geleerd, weet hoe het ook kan zijn, en probeer mij nog altijd niet op dat kerst-buffet of al die hapjes te focussen. Doe ik dat wel, dan is er geen aandacht meer voor iets anders dan dat. Het klinkt wellicht wat vreemd, misschien zelfs egoistisch, maar zo is het niet bedoeld. Tijdens de kerstdagen heb ik misschien wel het meeste last van mijn Duivel genaamd Eetstoornis. Het voelt heerlijk, maar tegelijkertijd uitputtend en een crime om die dagen door te komen. Wanneer stop je met eten? Wanneer let iemand op mij? Hoe zie ik eruit? Ben ik dik aan het worden as we speak? Allerlei vragen spoken nog altijd door mijn hoofd. Ach ja, het zijn de overblijfselen van een periode die ooit mijn leven volledig naar de bliksem hielpen.

Tegenwoordig kan ik er wel mee omgaan. Of lieg ik nu tegen mezelf? Zou ook kunnen. Ik ben er nog niet helemaal uit. Waar ik wel over uit ben, is dat de feestdagen, Sinterklaas, kerst, oud en nieuw, allemaal in het teken zouden mogen staan van gezelligheid, familie, liefde en genieten. Probeer eventueel belemmerende gedachten zoveel mogelijk te laten varen tijdens deze dagen; die pak je later wel weer op. Heb je de kans en is het je gegund: ga bij je schoonfamilie eten, naar een restaurant, gourmetten met vrienden, doe het gewoon en geniet ervan! Dat is mijn boodschap aan alle mensen die strijden tegen zichzelf op dit gebied. Tijdens de kerst denk ik aan jullie, en zal mijn aandacht minder gefocust zijn op alle hapjes, spijzen, etenswaren en eventueel ietwat ongunstige blikken. Het komt wel goed.

- Liefs Romy -