"Nothing works, unless you do"

Mensen hopen dat een traumatische gebeurtenis hen sterker maakt in de toekomst, maar ja, is dat wel zo? Kun je er door groeien als persoon? Er wordt onderzoek naar gedaan, en dat blijkt een enorme klus. Tot nu toe is de conclusie van de lopende onderzoeken dat ze het antwoord nog niet weten.

Ik denk dat er in ons land weinig over trauma wordt gepraat. Net zoals we leven met een afstand tot de dood. Terwijl pijn en dood bij het leven horen, en in elk mensenleven langskomen. Met deze blog hoop ik dat mensen over een trauma durven te praten, of in ieder geval over durven na te denken. 

Ik denk dat het belangrijkst is dat mensen zelf voelen of ze veranderd zijn, na een traumatische gebeurtenis. Dat kan zijn ziekte, een ramp, natuurramp of sterfgeval van een naaste. Het is fijn als je kan denken dat je er door groeit, of er iets van kan leren. En dat denken mensen vaker wel, dan niet.

Als je pijn ervaart, probeer er niet voor weg te lopen. Als je dat blijft doen, zal je de oorzaak van je pijn niet vinden, waardoor het blijft zeuren. Als je die pijn als het ware omarmt, vindt je de kern van je probleem, en kun je beter en gerichter werken aan een oplossing. Je mag slechte emoties ook zeker voelen, zoals ik al eerder schreef, die horen gewoonweg bij het leven. Pas als je je negatieve gedachten onder ogen kan komen en leert te beheersen, kun  je sterker en gelukkiger worden dan je voorheen was. 

Denk ook na over het feit dat je zeker niet de enige bent die hiermee worstelt. En er is altijd een uitweg, ook al blijkt dat de tijd te zijn. Tijd heelt wonden, is niet voor niets een bekende uitspraak. Een eerste stap kan ook zijn om je trauma met een ander te delen, of je verhaal uit te schrijven voor jezelf. Waar je hulp zoekt en bij wie, is voor iedereen anders. Je kan net zoveel steun halen uit een moeder(figuur), vriendin dan bij een psycholoog of arts. Het ligt aan wie jij bent, wat je hebt meegemaakt, hoe sterk je je voelt en of je een sociaal vangnet hebt. Wel is het écht belangrijk dat je de (allereerste) stap zet: accepteer hulp.

Liefs, Romy