Je kan je niet altijd goed voelen. Soms voel je je gewoon shit. Soms zit het niet mee, en voel je je een hoop ellende. Zo is het leven, en dat werkt voor eigenlijk iedereen wel zo. Wat een moeite kan het kosten om dit te accepteren!
Ik wil altijd weten wáárom ik me voel zoals ik me voel. Als ik de oorzaak van mijn rot gevoelens kan achterhalen, kan ik er iets aan doen, toch? Alleen soms is de reden niet altijd duidelijk. Hoe ga je om met emoties die niet direct een aanleiding lijken te hebben?
Waar komen mijn gevoelens en gedachtes vandaan? Kan ik er iets aan doen of veranderen? Een situatie accepteren waarop ik geen grip lijk te hebben is altijd moeilijk geweest voor me. In mijn eetstoornis is dat gevoel heel sterk. Ik wilde telkens precies weten waar ik aan toe was en durfde bijvoorbeeld niet te vertrouwen op mijn lichaam.
In mijn eetstoornis voelde ik me vaak onwijs onrustig, wanneer ik een emotie voelde die ik niet direct wist te plaatsen. Ik raakte dan vaak gefrustreerd of boos en piekerde veel. Ik vond het raar dat ik me rot voelde als daar geen goede aanleiding voor was. Dan concludeerde ik dat ik me aanstelde en sprak ik mezelf toe, waardoor ik uiteindelijk alleen maar verdrietig werd. De spanningen liepen daarna hoog op. Het conflict in mijn hoofd veranderde in chaos en vervolgens wilde ik maar één ding: Mijn gevoelens laten stoppen.
Mijn eetstoornis is ontstaan als "copingmechanisme" voor emotionele onrust. Ik had nooit geleerd hoe ik met mijn emoties moest omgaan en drukte alles weg door maar zo veel mogelijk met eten en mijn gewicht bezig te zijn. Wanneer ik me naar voelde fungeerde de eetstoornis dan ook als een soort afleidingsmanoeuvre: Door mijn aandacht te vestigen op eten kon ik mijn emoties even negeren. Het werkte, maar meestal niet voor lang.
Wanneer ik mezelf bekritiseerde, eetbuien had en braakte, wist ik in ieder geval wáárom ik mezelf slecht voelde. De oorzaak was dan duidelijk en het zorgde tijdelijk voor een bepaalde rust in mijn hoofd. Door te braken gooide ik niet alleen een eetbui, maar ook mijn emoties eruit. Dan was het stil, al was het maar voor heel even.
Niet echt gek dat ik me vaak zo slecht voelde eigenlijk. Het leek dan soms wel alsof er geen directe aanleiding was, maar op de lange baan was die er natuurlijk wél: Er speelde heel wat in mijn leven en ik zat met onverwerkte emotionele problemen. Onbewust gaat dat dan toch zijn tol eisen.
Zelfs als je niet direct kunt achterhalen waardoor je je slecht voelt, wil dat niet zeggen dat die emoties meteen weg moeten. Emoties laten zich niet wegstoppen en ze zullen anders toch een keer bij je terugkomen. Het is helemaal niet nodig om negatieve emoties op een destructieve manier weg te drukken. Als je ze er laat zijn, gaan ze namelijk meestal vanzelf weg.
Wanneer ik me nu wel eens slecht voel zonder duidelijke reden vind ik dat nog steeds vervelend, maar veel minder erg dan vroeger. Ik probeer er altijd maar het beste van te maken. We hoeven namelijk echt niet altijd vrolijk te zijn! Zonder slechte dagen zijn er toch ook geen goede dagen? Het verschil moet er wezen.
Als ik in een negatieve of verdrietige bui ben vind ik het af en toe best lekker om daar eens even goed in te zwelgen. Ik vraag me dan af wat iemand die zich slecht voelt op zo'n moment zou doen en probeer me een voorstelling te maken van hoe die persoon zich zou gedragen. Ik zie dan bijvoorbeeld een plaatje voor me waarbij iemand zich op de bank verstopt onder een dekentje en een zielige film opzet. Even lekker uitgebreid huilen. Ook zie ik iemand die kortaf doet tegen alles en iedereen, inclusief een nietsvermoedende kassajuffrouw. Boos kijken en eens met de deuren gooien. Lekker toch?
Ik moet om mezelf lachen in zulke situaties. Vanaf een afstandje zie ik er de humor ook wel van in.
Mijn slechte gevoel is dan al een stuk minder erg geworden. Je gevoel mag er dus zijn en nare emoties gaan echt over.
Als dit niet helpt wil ik ook nog wel eens terugvallen op een oude vertrouwde knuffel van mijn vriend. Praten helpt ook, maar is vaak niet zo makkelijk als je niet weet waar je gevoel vandaan komt. Toch kan alleen al het uitspreken van waar je mee zit de boel flink verzachten (ja, mam).
Gevoelens heb je je hele leven, iedereen gaat hier anders mee om en dat is prima. Rotgevoelens zijn nooit leuk, maar je kan op zoek gaan naar een manier om ze comfortabeler te maken voor jezelf. Niet pushen, maar jezelf ruimte gunnen!
Liefs, Romy
Reactie schrijven