Oude wegen openen geen nieuwe deuren...

Oude wegen openen geen nieuwe deuren...

 

Een eetstoornis biedt je controle en houvast. Geeft je kracht in de moeilijkste tijden... Maar de werkelijkheid is heel anders. Een eetstoornis schreeuwt onwijs hard, dus het is lastig om er niet naar te luisteren, en er doorheen te horen wat de stem je wérkelijk vertelt. En dat is niet zo mooi als dat die zich voor probeert te doen. 

De wereld om je heen is boos, gevaarlijk en groots, en als je geen controle hebt over jezelf, zal je heel ongelukkig en bang worden. Je kan altijd het beste uitgaan van de negatieve kant, en de situatie negatief bekijken, ga van het allerergste uit. Het leven is zwart wit, er is geen middenweg. Er is goed voedsel en slecht voedsel.

 

Je uiterlijk bepaalt wie je bent, wat je waard bent en hoe het met je gaat. Je uiterlijk is het enige wat telt. Je uiterlijk is waar je op beoordeelt wordt, wat je uitstraalt is belangrijker dan plezier hebben en genieten met vrienden en familie en van eten. Streng en strict zijn is belangrijker dan genieten. Eten is per defenitie stressvol. Het is prima om te liegen over eten en jezelf, ook al maakt dat je vreselijk eenzaam. Je bent niet veel waard. Je verdient het niet om te genieten. Je zal nooit meer worden dan dat je ooit was of nu bent. 

Krijg je er een prettig gevoel bij, deze teksten? Zou je dit tegen iemand anders zeggen? Tegen iemand van wie je houdt? Zou dit helpend zijn voor iemand die worstelt? Nee, dat denk ik niet. Toch zeg jij dit elke dag tegen jezelf, en waar je elke dag naar luistert, als je in je eetstoornis zit. Ik heb het ook meegemaakt. Ik liet me elke keer leiden door bovenstaande teksten, die mijn eetstoornis me wijsmaakte. Ik hoef maar vaak genoeg iets te horen en het zal als de waarheid gaan klinken. Maar, let wel: het werkt dus ook andersom!

Wanneer je naar je verstand leert luisteren, en er voor open staat, zullen ook die woorden waarheid worden. Het is lastig, maar zeker niet onmogelijk. Ik was altijd gewend naar de eetstoornis te luisteren, dat ik doof werd voor al het andere. Ik had al zo'n tijd niks anders gehoord dan de negatieve eetstoornis, dat ik geen idee had hoe die andere, gezondere stem zou klinken.

 

Probeer te luisteren. Echt te luisteren. Meestal lukt dit niet meteen, en ook niet alleen, maar met hulp van buiten, kun je de stem van je gezonde verstand leren kennen. Spreek je twijfels hardop uit, en sta open voor gesprekken met mensen die je begrijpen. Als je therapie hebt, kan je therapeut vertellen welke stem goed of slecht voor je kan werken. Het is soms écht lastig om de gezonde stem te horen, maar als je hem eenmaal hoort, weet je dat er hoop is. Er is iets wat niet kiest voor een eetstoornis in jou. Het zit écht in je.

 

 

 

Liefs, Romy

 

 

Reactie schrijven

Commentaren: 0